แม้วันที่เราเคยได้อยู่ร่วมกันเคยนอนกอดพอวันหนึ่งไม่ได้กอดใจมันหาย หัวอกแม่ยังเฝ้าคิดถึงทุกคืนวันแม้ผ่านพ ้นมา ยังคำน ึงถึงทุกช่วงเวลาที่เคยอยู่ร่วมกันแม้วันนี้จะต้องลาหรือห่างไกล เลยบันทึกเป็นข้อความเรื่องราวเอาไว้อยู่ในความทรงจำ
เมื่อผู้ใช้เฟสบุ๊คที่ใช้ชื่อว่า Hawa Adam ได้โพสต์เรื่องราวแม่จะบันทึกเรื่องราวของน ักรบไว้ในความทรงจำ น ักรบคือชื่อที่แม่ต ั้งให้เพราะแม่เห็นรูปร่างท่าทางและรอยเจ็บจากการมีรอยบนใบหน้า แม้แม่จะไม่รู้ว่าหนูมาจากที่ไหน แต่ที่แม่เห็นคร ั้งแรกแม่ก็ถูกชะตา
แต่ไม่ม่คิดที่จะใส่ใจต ั้งแต่แรกแค่ให้อาหารทั่วไป แต่ในใจแม่คิดถึงหนูทุกวัน รอเวลาที่หนูจะมาขออาหาร เฝ้าคอยถามคนในแถวน ั้นว่าวันนี้หนูออกมาบ้างหรือยัง วันแรกที่ให้อาหารอาการหนูไม่กลัวแม่ เพียงแต่กินจนหมดทุกครั้งแล้วไม่เคยหันกลับมาขอบคุณแม่เลย
แม่ก็ทำแบบนี้ซ้ำๆเป็นระยะเวลากว่า 3 เดือนโดยประมาณแม่ก็พยายามเดินตามว่าหนูมาจากไหนแต่ก็ไม่เคยทัน จนกระท ั่งรู้ว่าหนูอยู่บริเวณโรงเรียน ครั้งแรกที่แม่ได้อุ้มหนูในใจก็กลัวหนูงับแต่ก็อยากจะอุ้ม แต่อุ้มหนูได้แค่แปปเดียวหนูก็กระโดดลงแล้ววิ่งหนีไป
น ั่นก็คือครั้งแรกที่เราได้ส ัมผ ัสตัวกันและครั้งแรกที่เราคุยกันรู้เรื่องผ่านโทรศัพท์ เค้ามารอเราหน้าบ้านซึ่งเราก็ติดธ ุระยังมาไม่ถึง ลูกเราก็บอกว่าน ักรบมารอพร้อมคอลวิดีโอให้เห็นกัน เราก็บอกน ักรบว่ารอแม่ 10 นาทีนะเค้าก็รอเราจริงๆ รอเราคล ุกข้าวกับปลากระป๋องให้เค้ากิน
และในเดือนกันยายน น ักรบมีรอยที่ห ัวแม่ก็ทำได้เพียงแค่ใส่ยาให้ แต่ก็ไม่มีท่าทีจะหายเพราะไม่ได้กินยาคิดว่าจะทำไงให้เขาหายดีขึ้น จะจับหนูยังไงจะพาไปหาหมอยังไงจะช่วยยังไงได้บ้าง จนวันหนึ่งหนูทนไม่ไหวรอยเจ็บที่หนูเป็นเริ่มลามเป็นวงกว้างและมีกล ิ่น
คนแถวน ั้นเค้าก็บอกว่าหนูมานอนรอหน้าบ้าน 2 รอบแล้วคืออยากจะให้เราพาไปหาหมอเราคิดแบบน ั้น แบงค์ ท่าข้าม จ ึงออกค่าใช้จ่ายท ั้งหมดให้เพื่อนำหนูไปเราจ ึงล ่อด้วยการให้กินอาหารแล้วจ ับลงตะกร ้า ระหว่างอยู่ในรถหนูก็หลุดออกจากตะกร้า แต่แปลที่ไม่งับใครเลย
เพราะเราบอกเค้าว่าจะช่วยเค้าเลยทำท่าทีอ่อนลง อันนี้น่าแปลกที่เราสือสารกันรู้เรื่องครั้งแรกและมีอีกหลายครั้งที่เราสื่อสารกันรู้เรื่อง และเข้าสู่กระบว นการรักษาและอยู่ด้วยกันในเดือนกันยาวันที่ 22 ปี 63 เราได้เย ียวยาเค้าท ั้งทางด ้านจิตใจและด ้านร่างกายโอบกอด
อุ้มให้ความรักในทุกๆด ้านแววตาของเค้าเริ่มเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน กลายเป็นความรักความผ ูกพ ัน แม้ก่อนจะไปทำงานเราจะบอกเค้าทุกครั้งว่าแม่ไปทำงานนะ บอกให้เค้ารับรู้ว่าเราจะไม่เทเค้า เพียงแต่เราต้องให้เค้านอนในกรงเพราะเค้าป่วย การรักษาแมวป่วยต้องมีเวลาและความใส่ใจ
จะทำให้แมวสามารถหายได้เร็วขึ้น แม้ข ั้นตอนในการรักษาน ักรบสาห ัสมากน ักรบทนที่สุด เพราะแม่บอกให้หนูสู้หนูก็สู้ รพแรกเย ็บหัวหนู 3 เข ็ม เย ็บแบบสดไม่ได้ให้ยาชาไม่ทำอะไรที่ช่วยให้หนูบรรเทาบ้างเลย มันคือความเจ็บปวดที่แม่ต้องยอม เพราะไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับหนู
สุดท้ายแม่ก็ให้เค้ายอมรักษาหนูเพียงแค่ 10 วันเพราะหนูไม่มีท่าทีอาการดีขึ้น แม่เลยย้ายหนูไปรักษาอีกที่แน่นอนว่าการรักษาหนูมันระยะยาว โชคดีที่มีพี่ๆกัลยาณมิตรที่คอยช่วยค่าใช้จ่ายตลอด อันนี้ต้องขอบคุณทุกคนที่ช่วยเหลือ ต่อชีวิตให้กับน ักรบ
เพราะการรักษาน ั้นยาวนานถึง 3 เดือนหายดีแต่น ักรบยังต้องทนใส่ คอล่าอีกสักพักเธอก็หาเวลาให้น ักรบผ่อนคลายโดยการถอดให้ทุกเย็นวันละ 1 ชม. เธอทำแบบนี้ซ้ำๆจนน ักรบหายดีและฟื้นฟูร่างกายให้เค้ากลับมาแข็งแรงอีกครั้ง เธอต ั้งใจว่าเธอจะเลี้ยงเค้า
เลยบอกเค้าว่าหนูคือลูกอีกคนของบ้านนี้นะ หลังจากน ั้นเธอก็ปฏิบัติกับเค้าเป็นคนในครอบครัว ให้กินหาอาหารที่ดีต่อสุขภาพเสริมโปรตีนด้วยไก่ต้มทุกวัน ไม่เคยให้กินอาหารคนเพื่อให้เค้าอยู่กับเธอได้นานที่สุด เธอต ั้งใจจะเอาเค้าไปด้วยในทุกที่ เพราะอยากให้เค้ารับรู้ถึงความรักที่เธอมีให้
ในบ ั้นปลายของช่วงชีวิตที่เค้าได้เจอ เธอคิดว่าเค้าส ัมผ ัสมันได้ว่าทุกคนในบ้านรักเค้า ทุกอย่างที่เก ี่ยวกับเค้าเธอก็ส รรหาแต่สิ่งที่ดี ชามอาหารเสื้อผ้าของเล่นจากแมวที่เล่นของเล่นไม่เป็น ไม่รู้จักของเล่นกลับมีชีวิตชีวาที่ได้เล่นของเล่นและน่าแปลกใจใครเจอน ักรบหรือหมอในคลีนิกก็กลับชอบเค้าทุกคน
มีขอถ่ายรูปบ้างเอ่ยปากชมว่าแมวจรทำไมนิสัยดีใช่ เค้านิสัยดีมากเป็นแมวที่ไม่เคยสร้างความเด ือดร้อนไม่เคยฉ ี่หรืออ ึเร ี่ยราดเลย เค้ารู้ภาษาต ั้งแต่เข้ามาบ้านหลังนี้น ักรบเอาชนะทุกอย่างได้ ทำให้ทุกคนยอมรับและรักเค้าแบบหมดหัวใจ
แม้ระหว่างที่อยู่ด้วยกัน 3 ปีกว่าทุกคนรักน ักรบ น ักรบเองก็มีความสุขดีกินอิ่มนอนหลับไม่เคยป่วยแม้แต่ครั้งเดียว ถึงเวลาก็ฉ ีดวัคซีนตามกำห นดไม่เคยตรวจสุขภาพเพราะคิดว่าเค้าไม่เคยป่วย ไม่มีส ัญญา ณอะไรแจ้งล่วงหน้าเพราะเธอเองม ั่นใจว่าน ักรบแข็งแรงดี
แต่ในช่วงปีที่ 3 การอยู่บ้านหลังนี้น ักรบน้ำหนักขึ้นมาเยอะอาจะเพราะทำหมันหรือกินเยอะก็ไม่ทราบได้ เธอได้จำก ัดอาหารโดยแบ่งการให้ 3 เวลาเพียงแค่ 2 ช้อนโต๊ะพูนแต่พอน้องกินเหลือก็จะแอบกินของน้องตลอด ขนมแมวเลียแทบจะไม่ค่อยได้กินบ่อยน ักเพราะรู้ว่ามีผลต่อสุขภาพ
และเช้าวันที่ 12 เมษา 65 เวลา 8 โมงครึ่งกว่าน ักรบนอนอยู่ปกติเกิดอาการหายใจเร็วแรง ถึงข ั้นเริ่มหายใจไม่ออก เธอติดต่อโทรหาหมอที่น ักรบเคยรักษาแต่ไม่รับสาย เธอเลยรีบไม่คลีนิคที่ใกล้ที่สุดแต่โชคไม่เข้าข้างเวลา 9 โมง 9 นาทีไม่ถึงคลีนิคใกล้บ้านก็ยังไม่เปิด
และในระหว่างที่หมอโทรมาให้เธอรีบพาน ักรบไปคลีนิค แต่โชคไม่เข้าข้างรถติดและติดไฟแดงตลอด ในใจเธอคิดว่าน ักรบสู้ไหวแต่เธอประเม ินผิดมาต ั้งแต่แรกเค้าสู้ก่อนยหน้าที่จะอยู่ในรถอีก เธอเห็นทุกอาการทุกท่าทางของน ักรบ มันบ ีบหัวใจเหลือเกินเสียงร้องเฮ ือกสุดท้ายเธอได้ยินว่า “แม่”
เธอพยายามจะปั้มหัวใจน ักรบก่อนถึงคลีนิคแค่ 5 นาที หมอจับหัวใจและบอกว่าเหมือนน้องไปแล้วแต่หมอจะสอดท่อและใช้ยากระต ุ้นแต่สุดท้ายน ักรบไม่รับยาและน ักรบก็จากไปโดยที่แม่พยายามสุดความสามารถแล้ว สุดท้ายนี้แม่ขอเก็บน ักรบไว้ในหัวใจของแม่
ขอให้น ักรบเกิดในภพภูมิที่ดี มีร่างกายที่แข็งแรงดีใจมากที่อยู่กับแม่ถึงเป็นช่วงระยะเวลาที่ส ั้นก็ตาม ทุกคนจะคิดถึงน ักรบตลอดไปนะลูก บันทึกไว้ 12/4/65 น ักรบอดีตแมวจรแมวหัวแหว ่งเอดส์แมว
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ที่มา Hawa Adam
