ด้วยความรักเฝ้าเลี้ยงเจ้ามาแต่วัยยามหายไปใจยังนึกหา เมื่อโดดออกจากบ้านไปนอนหลังคาเขาเอารถหาไปทำสวนเลยโดดลงป่าหายหน้าไป แม่ยังเฝ้าตามหาลูกอยู่คำนึงดูขับรถตามหาทุกวันยังร้องไห้ ข้าวปลาจะหากินอยู่ยังไงเมื่อลูกใจเลี้ยงดูไว้ไม่เคยให้อดเลย
เมื่อผู้ใช้เฟสบุ๊คที่ใช้ชื่อว่า เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือ ได้โพสต์เรื่องราวของน้องแมวลงในกลุ่มด้วยความสนุกและความซนจนได้เรื่องเมื่อยังเคืองออกจากบ้านไปเพียงลำพัง ไปนอนหลับหลังรถกระบะของคนข้างบ้าน เค้าก็เอารถไปทำสวนทำงานพอไปถึงสวนก็กระโดดลงรถเขาเข้าป่า
ห่างหายหน้าแม่ยังเฝ้าหาอยู่ 3 วันใจก็แทบขาดแม้ขับรถตามหาลูกจนถึงสุดท้าย ไปพบเห็นโรงสีเก่าๆของคนขับรถกระบะเลยลองเข้าไปหา พอได้เห็นน้ำตาไหลพรากจุกในอกสงสารจนข้าวปลาไม่ได้ตกถึงท้องน้ำก็คงจะไม่ได้กินแม่น้ำตานองวันหลังต่อจะไม่ปล่อยให้ออกอีกเลย
แต่ก็ยังโชคดีมากและดีหนักเมื่อได้กลับเข้าสู่อ้อมออกแม่เอย ยังไม่นึกคิดว่าจะได้กลับมาเลยลูกเอยแม่เฝ้าหาร้องไห้มาทุกคืน เพราะความซนและอยากรู้ได้เห็นหนักไม่เคยทักลูกอยากออกก็ปล่อยเฉย มาวันหลังจะไม่ยอมให้ออกหรือตามใจอีกเลย
เพราะความเฉยเกือบจะต้องเสียลูกไป จึงบอกไว้ถ้าใครชอบให้ออกและไม่สอดดูเองหรือปล่อยเขาถ้าวันนึงเสียใจจะไม่เบาไม่ใช่เขาเราเองจะเสียใจ เพราะเลี้ยงมาก็รักเหมือนกับลูกห่างหายถูกจะอยู่อดเป็นเช่นไหนถ้าไม่พบคงร้องไห้แทบขาดใจยังโชคดีมีใจได้กลับคืน
ที่มา เจ็บแล้วจำคือคน เจ็บแล้วทนคือ
